تخته وایت برد فانتزی دخترانه مدل دور دوخت دو طرفه 35 × 25 سانتی متر

تخته وایت برد فانتزی دخترانه مدل دور دوخت دو طرفه 35 × 25 سانتی متر

تخته وایت برد (که با عبارات تخته نشانگر، تخته پاک کن خشک، تخته خشک پاک کن و تخته قلم نیز شناخته می شود) سطحی براق و معمولاً سفید برای ایجاد علامت های غیر دائمی است. تخته‌های سفید مشابه تخته سیاه هستند، اما سطح صاف‌تری دارند که امکان علامت‌گذاری و پاک کردن سریع علائم روی سطح آن‌ها را فراهم می‌کند. محبوبیت تخته‌های سفید در اواسط دهه 1990 به سرعت افزایش یافت و در بسیاری از دفاتر، اتاق‌های جلسه، کلاس‌های درس مدرسه، رویدادهای عمومی و سایر محیط‌های کاری به یک وسیله ثابت تبدیل شدند. واژه تخته سفید نیز به صورت استعاری در اشاره به ویژگی های برنامه های کاربردی نرم افزار کامپیوتری که تخته های سفید را شبیه سازی می کنند استفاده می شود. چنین «تخته‌های سفید فناوری مجازی» به یک یا چند نفر اجازه می‌دهد تا تصاویر را روی بوم شبیه‌سازی شده بنویسند یا ترسیم کنند. این ویژگی مشترک بسیاری از برنامه‌های ملاقات مجازی، همکاری و پیام‌رسانی فوری است. واژه تخته سفید همچنین برای اشاره به تخته های سفید تعاملی استفاده می شود.3

مارتین هیت، عکاس و آلبرت استالیون، کارمند اتحاد، اختراع تخته سفید را نسبت داده اند. تابلوی درب دفاتر Magiboards در The Cut در واترلو، لندن، در سال 1966. از فولاد میناکاری شده ساخته شده است. تخته های سفید در اوایل دهه 1960 به صورت تجاری در دسترس قرار گرفتند اما تا 30 سال بعد به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفتند. تخته‌های سفید اولیه باید با پارچه‌ای مرطوب پاک می‌شد و نشانگرها حتی پس از پاک شدن تخته، علائمی از خود باقی می‌گذاشتند. نشانگرهای پاک کردن خشک برای تخته های سفید در سال 1975 اختراع شدند. در اوایل دهه 1990، تخته‌های سفید معمولاً توسط مشاغل مورد استفاده قرار گرفتند. در دهه 1990 به دلیل نگرانی در مورد مشکلات سلامتی در کودکان مبتلا به آلرژی به گرد و غبار و احتمال آسیب گرد و غبار گچ به رایانه، آنها در کلاس های درس رایج تر شدند. در اواخر دهه 1990، حدود 21 درصد از کلاس های درس آمریکایی از تخته سیاه به تخته سفید تبدیل شده بودند.

اولین وایت بردها بسیار گران بودند و از فولاد لعابی ساخته شده بودند. سپس نسخه‌های ارزان‌تری از جمله نئوپان چند لایه، لمینت‌های پرفشار و تخته‌های فولادی با روکش سفید مات یا براق، معمولاً پلی استر یا اکریلیک، تولید شد. تخته‌های سفید لعابی که به آن‌ها تخته‌های چینی و گاهی شیشه‌ای نیز گفته می‌شود، این مزیت را دارند که علائم را می‌توان پاک کرد. سایر مواد به مرور زمان لکه دار می شوند. تخته های لعابی گران تر هستند و در محیط های تجاری کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، اما تخته های چینی در محیط های سخت تر با استفاده سنگین تر، مانند موسسات آموزشی، برتر در نظر گرفته می شوند. انواع دیگری از تخته های نشانگر خشک نیز موجود است، مانند وینیل براق و کاغذ پوشش داده شده، که می تواند رول شود، رنگ های براق دو قسمتی با چگالی بالا، اکریلیک های شیشه ای و روکش دار، و تخته های سفید جادویی پلی پروپیلن که از الکتریسیته ساکن برای چسبیدن استفاده می کنند. به دیوارها، پنجره ها و درها. سطوح نشانگر شفاف، ساخته شده از شیشه (مات یا براق) یا اکریلیک با پوشش خاص، در اواسط دهه 2000 در دسترس قرار گرفتند.