پاک کن خمیری قابدار فابر کاستل مدل Kneadable Art کد 127321

پاک کن خمیری قابدار فابر کاستل مدل Kneadable Art کد 127321

پاک کن های خمیر شده (که در خارج از ایالات متحده لاستیک های بتونه نامیده می شوند) قوام پلاستیکی دارند و در ابزار استاندارد اکثر هنرمندان رایج هستند. می توان آن ها را در نقطه ای برای پاک کردن نواحی کوچک و پاک کردن جزئیات محکم کشید، در یک سطح بافت قالب گیری کرد و به عنوان مهری معکوس برای ایجاد بافت استفاده کرد، یا به صورت «لکه» برای روشن کردن خطوط یا سایه زدن بدون پاک کردن کامل آنها استفاده کرد. آن‌ها به تدریج کارایی و انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند، زیرا با ذرات جمع‌آوری‌شده از پاک‌کردن و از محیط اطرافشان آغشته می‌شوند. آنها برای پاک کردن مناطق بزرگ مناسب نیستند زیرا در صورت پاک کردن شدید تمایل به تغییر شکل دارند.

پاک کن (همچنین به عنوان لاستیک در برخی از کشورهای مشترک المنافع، از جمله آفریقای جنوبی از مواد مورد استفاده برای اولین بار شناخته می شود) یک لوازم التحریر است که برای از بین بردن علائم از کاغذ یا پوست (مانند پوست یا پوسته) استفاده می شود. پاک کن ها قوام لاستیکی دارند و در اشکال، اندازه ها و رنگ های متنوعی تولید می شوند. بعضی از مدادها در یک سرشان یک پاک کن دارند. پاک‌کن‌های ارزان‌تر از لاستیک مصنوعی و آدامس‌های مصنوعی مبتنی بر سویا ساخته می‌شوند، اما پاک‌کن‌های گران‌تر یا تخصصی‌تر از وینیل، پلاستیک یا مواد آدامس مانند ساخته می‌شوند. در ابتدا، پاک کن ها برای پاک کردن اشتباهات انجام شده با مداد اختراع شدند. بعدها، پاک کن های جوهر ساینده بیشتری معرفی شدند. این اصطلاح همچنین برای چیزهایی استفاده می شود که علائم را از تخته های سیاه و تخته های سفید حذف می کنند.

به عنوان یک شرکت آلمانی، چندین شرکت تابعه و شعبه خارجی فابر کاستل در کشورهای متفقین در طول جنگ جهانی اول مصادره شدند. در میان آنها، املاک فابر کاستل در نیویورک و پاریس در نهایت فروخته شد. با این وجود، شرکت زنده ماند و پس از جنگ با ساخت تأسیسات تولیدی جدید و توسعه یافته و تملک شرکت های جدید، شاهد رشد بیشتری بود. نام شرکت نیز پس از مرگ الکساندر در سال 1928 رسما تغییر کرد و به A.W. Faber “Castell” Bleistiftfabrik (شرکت مداد). پسر اسکندر، رولاند فون فابر کاستل، پس از مرگ پدرش، در آغاز رکود بزرگ در دهه 1930، به عنوان رئیس شرکت برگزیده شد. برای کاهش اثرات این رکود، شرکت با یوهان فابر، شرکت مداد همنام که توسط برادر لوتار در سال 1932 تأسیس شد، به توافق رسید. در سال‌های بعد، رولاند به تدریج سهام یوهان فابر را خریداری کرد تا اینکه در سال 1942 به طور کامل (همراه با زیرمجموعه برزیلی آن) خریداری شد. یوهان فابر شرکتی بود که در اصل خط مداد رنگی گلدفابر را تولید می‌کرد که توسط فابر کاستل ساخته می‌شد. به دنبال کسب. Faber-Castell همچنین در این دوره، سازنده قلم چشمه Osmia را به دست آورد. همچنین در سال 1942، این شرکت تغییر نام دیگری را تجربه کرد و به A. W. Faber-Castell تبدیل شد. در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، این شرکت در سطح بین‌المللی به ایرلند، اتریش، پرو، استرالیا و آرژانتین گسترش یافت و همچنین چندین شرکت تابعه را که در زمان جنگ از دست داده بودند، دوباره خریداری کرد. همچنین شروع به ارائه محصولات جدید، مانند مدادهای مکانیکی، خودکارهای توپی، قوانین اسلاید پلاستیکی (به جای چوب)، و خودکار طراحی جوهر هندی کرد. لوگوی فابر کاستل در سال 1950 به طرحی بیضی شکل تغییر کرد که شامل تاج خانواده فابر کاستل و رنگ سبزی بود که شرکت از سال 1905 استفاده می کرد. امروزه این شرکت دارای 10 کارخانه و 22 واحد فروش است که 6 واحد در اروپا، 4 واحد در آسیا، 3 واحد در آمریکای شمالی، 5 کارخانه در آمریکای جنوبی و هر کدام یک واحد در استرالیا و نیوزلند قرار دارند. گروه فابر کاستل تقریباً 8000 کارمند دارد و در بیش از 120 کشور تجارت می کند.